سنتور پیام سالاری یک مهر سل کوک یک محصول ساخت ایران است که دارای ویژگی های کلیدی از جمله کاور هاردکیس، آچارکوک، مضراب، جعبه مضراب، جنس صفحه رویی چوب گردو، جنس کلاف و جنس کفه چوب گردو، کوک سل، یک مهر، جنس سیم‌گیر بلبرینگی فولادی،جنس گوشی کوک تراش و آبکاری شده و جنس سیم سفید کرم نیکل آلمانی می باشد.

تاریخچه سنتور

از دوره های آشوری و بابلی (669 قبل از میلاد) تصاویر و حکاکی هایی به جا مانده که نشان می دهد در آن افراد سازی شبیه ذوزنقه و همانند سنتور را با یک طناب و یا نخ به گردن خویش آویخته اند و با آن می نوازند.

مشخص نیست سنتور ابتدا در کدام کشور استفاده می شده اما آنچه از شواهد حاکی است نشان دهنده آشنایی ایرانیان قبل از اسلام با این ساز بوده اند و به آن «کونار» می گفتند. عبدالقادر مراغه ای بعد از اسلام «ساز» یا «طوفان» را که شبیه سنتور امروزی بود معرفی کرد که تفاوت آن با سنتور بستن یک سیم برای هر صدا و کوک نمودن آن با جابه جایی خرکها بود.

قدمت آثار کشف شده نشان می دهد که این ساز از ایران به کشورهای دیگر منطقه راه یافته است و در دیگر کشورها به نام های مختلفی نامیده می شود مثلا در کشور چین آن را «یان-کین»، در اروپای شرقی «دالسی مر»، در انگلستان «باترفلای»، در آلمان و اتریش «مک پر»، در هند «سنتور»، در کامبوج «فی» و در امریکا «زیتر» می نامند البته این ساز در این کشورها با تفاوت هایی مورد استفاده قرار می گیرد. در بعضی نواحی ارمنستان و گرجستان ساز سنتور رواج زیادی دارد .

آشنایی با اجزای ساز سنتور

در ساختار این ساز، اجزای زیادی وجود دارند که لازم است با آن‌ها آشنا شوید. زیرا همکاری تمامی این اجزا با همدیگر، سبب خلق صدای دلنشین و فوق‌العاده این ساز می‌شود.

ظاهر ساز سنتور

همانطور که از ظاهر منظم و هندسی این ساز مشخص است، این ساز به شکل ذوزنقه طراحی شده است. بلندترین ضلع موازی ساز نزدیک به نوازنده است و دو ضلع برابر، باعث ایجاد نت‌های مختلف در این ساز می‌شوند. بلندترین ضلع سنتورهای معمولی حدود 90 سانتی‌متر و کوچک‌ترین ضلع آن، حدودا 35 سانتی‌متر می‌باشد. هم‌چنین طول اضلاع مورب نیز حدود 38 سانتی‌متر است. ارتفاع این ساز در حالت معمول نیز حدود 8 تا 10 سانتی‌متر است.

ساز سنتور

تمام سطح جعبه سنتور از چوب گردو یا سرو معمولاً ساخته می‌شود. البته چوب اصلی ساخت کلاف یا چهار چوب ساز، فوفل آزاد است، اما به دلیل کمیاب بودن این چوب در ایران، در بیشتر سنتورها از همان چوب گردو استفاده می‌شود. هم‌چنین روی سطح ساز دو حفره به شکل گُل وجود دارد که علاوه بر زیبایی ظاهری ساز، در نرمی، لطافت و شفاف شدن صدای این ساز نیز نقش مهمی دارند. جالب است بدانید که محدوده صدادهی این ساز کمی بیش از 4 اکتاو است و از این نظر یکی از گسترده ترین سازهای ایرانی محسوب می‌شود.

اجزای تشکیل دهنده ی ساز سنتور:

• بدنه
• سیم ها
• خَرَک
• گوشی ها
• سیم گیر
• شیطانک
• گل‌ها
• مضراب

از لحاظ فنی ساز دارای ۷۲ سیم و ۱۸ خرک می‌باشد که از روی هر خرک، ۴ سیم عبور کرده و از یک طرف به گوشی‌ها و از طرفی دیگر، به سیم گیرهای ساز متصل می‌شوند. جنس سیم‌ها نیز معمولاً از نیکل و برنج تهیه شده‌اند. در برخی موارد نیز، ممکن است تعداد خرک‌های این ساز افزایش پیدا کند که در این صورت، گستره‌ی صوتی ساز نیز بیشتر خواهد شد. اما رایج‌‌ترین نوع این ساز در ایران، با ۱۸ خرک است که اصطلاحاً به سنتور ۹ خرکه هم معروف است.

نحوه کوک کردن سنتور

یکی از کارهای سخت و زمان‌بر، کوک کردن این ساز است. در سنتورهای امروزی چهار رشته سیم از روی هر خرک عبور کرده است که باید دقیقاً یک صدا کوک شوند. در صورتی که یکی از این چهار سیم اگر روی یک خرک صدایش با بقیه متفاوت باشد، صدای آن نت کاملاً اشتباه می‌شود.

هر سیم در ضلع راست ساز به یک گیره به نام «گوشی» پیچیده شده است. این گوشی توسط وسیله‌ای به نام «چکش» یا «کلید» سنتور، قابلیت چرخش دارد. با این کار شما می‌توانید طول سیم را تغییر دهید و بسامد آن نیز تغییر پیدا کند. در طرف دیگر نیز هر سیم توسط یک قلاب به زائده‌ای به نام «سیم گیر» متصل می‌شود.

گیتار پارسی m4  به عنوان یک برند پرفروش و پر طرفدار در میان انواع گیتارها شناخته شده است. یکی از ویژگی‌های این گیتار که سبب شده در میان هنرجویان تازه کار بیشتر مورد استفاده قرار گیرد، قیمت مناسب و مقرون به صرفه آن است. از آنجا که این ساز در داخل کشور تولید می‌شود، بنابراین قیمت آن نسبت به محصولات مشابه دیگر پایین‌تر است. البته قیمت ارزان آن، دلیل بر کیفیت پایین این ساز نیست؛ بلکه تنها به دلیل حذف شرایط گمرکی و نوسانات ارز که در نمونه‌های خارجی وجود دارد، قیمت تمام شده این گیتار ارزان‌تر است.

گیتار برای چه گروه سنی مناسب است؟

نواختن گیتار برای تمام سنین ممکن است. چه در سنین بالا و چه از کودکی و سنین پایین. این ساز هم برای سرگرمی و هم به‌عنوان حرفه تخصصی انتخاب می­شود. اما محبوبیت گیتار و درخواست‌های زیاد هنرجویان موسیقی برای نواختن گیتار، دلایل متعددی دارد که از جمله آن­ها می­شود به موارد زیر اشاره کرد:

• قابلیت نواختن اثرهای کنترپوانتیک با ملودی پیچیده و همچنین اثرهایی هارمونیک با توانایی اجرای چندین نت در یک‌زمان اشاره کرد که باعث تک‌نواز بودن این ساز می­شود.
• آموزش ساده و سریع گیتار که اشتیاق هنرجو را برای پیشرفت افزایش می­دهد.
• تک‌نواز بودن و درعین‌حال حمل راحت.
• ارزان بودن گیتار
• همراهی جذاب گیتار با دیگر سازها و همچنین ساز مناسب برای همراهی در آواز و ترانه سرایی

تاریخچه ساز گیتار:

گفته شده که بربط(عود) ساز ایرانی که از قدیمی ترین سازهای ایرانی است، سر منشا گیتارمی باشد.

اینگرید ذهبی در مقاله‌ای تحت عنوان پیدایش گیتار نوشته است: در سال 1492 هنگامی‌که اعراب و یهودیان مجبور به ترک خاک اسپانیا شدند، نواختن گیتار یا عود در اسپانیا و مخصوصاً در جنوب این کشور چنان رواج یافت که مردم آن را به چشم ساز محلی خود نگاه می کردند. البته در اندازه گیتارتغییراتی داده شد، آن را کمی کوچکتر کردند و روی آن تزئیناتی نیز نقش کردند و آنگاه آنرا ویولا نام نهادند.

از ماخذ دیگری که برای گیتار آورده شده موریس جی سامرفیلد در کتاب گیتار کلاسیک از 1800 تا امروز چهارتار ایرانی را منشا اصلی گیتار ذکر کرده‌اند و همچنین هنری جرج فایر در مقاله‌ای می‌گوید شیخ حیدرکه در سال 898 هجری وفات یافت و یکی از مؤسسین سلسله صفوی است، چهارتار را اختراع کرد.

همچنین در دائره‌المعارف آمریکا چاپ 5 - 1974 آورده شده: گیتار، سازی است که در قرن 12 میلادی توسط اعراب از ایران به اسپانیا برده شده است. مراجع گوناگون دیگر نیز همه حاکی از این است که گیتار سازی است با اصالت و ریشه ایرانی.

گیتار از جمله سازهایی است که امروزه به طور وسیعی در انواع موسیقی - از کلاسیک گرفته تا جز و راک - به کار می‌رود. انواع این ساز، با طنین صداهای منحصر به فرد، طیف وسیعی از علاقمندان سبک‌های موسیقی را جذب می کند که این موضوع  تدریس خصوصی گیتار  را پر طرفدارترین ساز معاصر نموده است.

 قیمت ترومپت باخ احتمالا یکی از محبوب ‌ترین سازهای بادی برنجی است. از موسیقی کلاسیک گرفته تا موسیقی راک، در همه ژانرهای موسیقی ارائه می‌شود. در فرهنگ موسیقی امروزی، انواع شیپور وجود دارد، ترومپت  B♭ رایج ترین نوع آن است که به وفور استفاده می شود. اما کارشناسان این حوزه انواع مختلفی از آن را برای موسیقی خود به کار می برند. اگر دوست دارید اطلاعات زیادی در این حوزه کسب کنید ادامه مطلب را دنبال کنید.

قسمت های مختلف یک ترومپت

در زیر بخش های مختلف یک ترومپت مشخص شده که لازم است بررسی کنید:

الف) زنگ: برای کیفیت صدا مهم است

ب) ماشه جانبی: سوپاپ سوم را برای صدای ریز تنظیم می کند

ج) لوله سرب: برای تولید رجیستر بالا مهم است. برای درجه درخشندگی صدا

د) قسمت دهانی: لبه، باید روی لب ها راحت باشد. جام، عمق و شکل یک صدای روشن یا تیره را تعیین می کند. اندازه گلو، آزادی ضربه را تعیین می کند.  

ه) پیستون دوم: پیستون ها برای تغییر گام فشرده می شوند

انواع مختلف ترومپت

نوازندگان از ترومپت در انواع مختلف موسیقی، از سوئینگ پرانرژی گرفته تا جاز استفاده می کنند. اگر ساز برنجی در لحن برجسته باشد، آهنگ را می توان موسیقی ترومپت در نظر گرفت. ترومپت یک ساز برنجی ضروری است. ترومپتر معمولاً جلوی گروه می ایستد و گاهی اوقات به عنوان رهبر گروه در لباس های خاص شناخته می شود. برخی از ژانرهای اصلی که به طور گسترده از ترومپت استفاده می کنند، جاز، بیگ باند و اسکا هستند. ترومپت ها در مدل های مختلفی ساخته می شوند که شامل F، B♭، C، D، E♭، E، F، G و A است.

1.      ترومپت  B♭

 B♭ رایج ترین نوع ترومپت است. اکثر فراگیران برای شروع به یادگیری و تمرین، از آن استفاده می کنند. فرهنگ های اولیه از شاخ قوچ یا گاو یا حتی صدف دریایی برای برقراری ارتباط در فواصل دور استفاده می کردند. بسیاری از نوازندگان مشهور با ترومپت B♭  شهرت خود را به دست آورده اند. نوازندگان اولیه جاز مانند مایلز دیویس و جان کولترین شروع به محبوبیت این ساز در دهه 1920 کردند. به احتمال زیاد این شیپور را در گروه‌های موسیقی و ارکسترهای مختلف مشاهده خواهید کرد. اما محبوبیت آن در فرهنگ امروزی در بسیاری از ژانرها، از جاز، راک و الکترونیک گرفته تا موسیقی مذهبی، مشهود است.

1.      ترومپت C

ترومپت C نیز بسیار رایج است و صدای واضح تری نسبت به ترومپت  B♭ ارائه می دهد که این ترومپت را به انتخاب اصلی برای تعداد بی شماری از نوازندگان ارکستر تبدیل می کند. تفاوت بین این سازها بسیار ظریف است و برای اکثر گوش ها حتی به سختی شنیده می شود. ترومپت های C برای ارکسترهای کنسرت حرفه ای طراحی شده اند، اگرچه سازهای  B♭ می توانند هم موسیقی مارشینگ و هم موسیقی کلاسیک را بنوازند، اما صدای ترومپت C را برای قطعات خاص ترجیح می دهند.

1.      ترومپت پیکولو

یکی از اعضای کوچکتر خانواده ترومپت، پیکولو است. از آنجایی که لوله در ترومپت Piccolo فقط نیمی از چیزی است که در یک ترومپت استاندارد Bb پیدا می کنید، لذا در حین نواختن، گام بالاتری خواهید داشت.

طول لوله کمتر به این معنی است که هوا بسیار سریعتر حرکت می کند. بیشتر پیکولوها به جای 3 سوپاپ، 4 دریچه دارند. بیشتر ترومپت‌های پیکولو برای نواختن به دو صورت Bb و A طراحی شده‌اند (به ندرت در G، F و C نیز موجود هستند).

1.      ترومپت جیبی

ترومپت جیبی به دلیل اندازه مشابه، اغلب با ترومپت پیکولو اشتباه گرفته می شود، اما یک تفاوت بزرگ بین آن ها وجود دارد. در حالی که پیکولو لوله کوتاه تری دارد و در نتیجه گام بلندتری دارد، ترومپت جیبی دارای لوله هایی با طول استاندارد است، اما بسیار فشرده تر است.

از آنجایی که طول لوله به اندازه یک ترومپت استاندارد است، ترومپت جیبی نیز به صورت Bb تنظیم می شود و صدای آن یکسان است. بهترین ترومپت های جیبی را می توان به راحتی به جای یک ترومپت استاندارد استفاده کرد، اما بیشتر آنها طراحی و تولید ضعیفی دارند، به این معنی که لحن، آهنگ و دامنه آنها محدود است.

قیمت ساز قانون مصطفی ساغلام یک ساز تاریخی است و متعلق به خانوادهٔ قدیمی سیتار، که در سده‌های میانه تحت عنوان Canon یا miocanon به اروپا برده شد. این ساز دارای یک جعبهٔ چوبی به شکل ذوزنقه‌است که به وسیلهٔ دو انگشت سبابه و دو مضراب (که میان حلقه‌ای که به انگشت کرده‌اند و خود انگشت قرار می‌گیرند) نواخته می‌شود. اجزای تشکیل دهندهٔ ساز قانون جعبهٔ ذوزنقه شکل ساخته شده از چوب پرده گردان: کلیدهای کوچک و متحرک که در سمت چپ ساز بعد از شیطانک نصب شده و باعث تغییر صدا می‌شود. شیطانک محل گرهِ سیمها سیم‌ها (هر سه سیم با یکدیگر همصدا کوک می‌شوند).

ساز قانون چیست؟

ساز قانون شامل جعبه ای چوبی به شکل ذوزنقه است تعداد زیادی سیم نایلونی و فلزی به دو سوی جعبه وصل میشوند و در مسیر خود از روی خرک چوبی که بر قطعه کوچکی از پوست حیوان تکیه دارد، عبور می کنند. سیمها از رودهٔ گوسفند یا نوعی نایلون ساخته شده، که به دور گوشیهایی که وضع ستونی دارند، پیچیده می شوند. وسیلهٔ نواختن ساز قانون، مضرابی است که توسط انگشتانه به انگشت سبابه می کنند. هر لرزش سیم به خرک منتقل میشود و در نتیجه پوست به لرزه در می آید.

بر روی صفحه ساز قانون، سوراخ های بزرگی به نام گل وجود دارد که در کیفیت صدای قانون نقش زیادی دارند با دو انگشت سبابه و به کمک دو مضراب بین حلقه ای که به انگشتان وصل است نواخته می شود. از این جهت از قانون ۷۲ سیمی، تنها میتواند ۲۴ صوت بدست آورد. ساز قانون مصری ۷۸ سیمی و ۲۶ صوتی است که هر کدام به وسیله ۳ سیم کوک می شوند. این ساز از دیر باز در موسیقی ایران حضور داشته و توانایی بیان گوشه های موسیقی ایرانی را دارد. ساز قانون از تبار ساز سیتار هندی (cythare) است ولی در سده های میانی با نامهای canon و miocanon به کشورهای اروپایی برده شد.

ویژگی ساز قانون:

قانون یکی از قدیمی ترین سازهای زهی مضرابی ایرانی است که توانایی بیان گوشه های موسیقی ایرانی را دارد ولی متاسفانه مدت مدیدی است که در سرزمین ما ناشناخته مانده ، در حالی که در کشورهای همجوار سالهاست که ازاین ساز استفاده شده است . تقریبا از نیم قرن پیش تا کنون، موسیقی دانان ایرانی به اجرای این ساز روی آورده اند ، اما با وجود اینکه زمینه کار اینان بر نغمه های موسیقی ایرانی مبتنی بوده است ، به دلیل تقلید ناآگاهانه از روش و سبک نوازندگی موسیقی عربی، این پندار اشتباه به وجود آمده که ساز قانون عربی است و آن را باید به شیوه عربی نواخت، حال آنکه این سبک در قانون نوازی ، علاقه مند به موسیقی ایرانی را فرسنگها از شناخت اصول و ظرایف این ساز که کاملا با موسیقی ایرانی منطبق است، دور می سازد.

 از آنجا که نوازندگی بر روی هر ساز و بیرون کشیدن « نغمه » های گوناگون از آن ، گذشته از توانایی و مهارت نوازنده ، بستگی به امکانات و موانعی دارد که در خود ساز و ساختمان آن نهاده شده است، قانونهایی که در قدیم ساخته میشد و از کشورهای همسایه بر اساس پرده بندیهای خاص خود به سرزمین ما وارد شده و یا از روی همان الگوها در ایران ساخته شده اند ، هیچیک جوابگوی موسیقی ایرانی نیستند.امروزه ما بسیار در صنعت این ساز پیشرفتهایی خوبی داشته ایم و توانسته ایم سازی بر اساس فواصل  و زیبایی شناسی موسیقی ایرانی تولید کنیم.

تکنواز (سولیست) قانون، در ردیف اول نوازندگان می‌نشیند برای نواختن ساز، آن را باید روی زانوها، یا روی میز قرار داد. نوازندهٔ قانون در حالیکه روی صندلی نشسته‌است، ساز را در هنگام نوازندگی روی زانوی خود می‌گذارد (تا ۵۰ سال پیش، ساز خیلی پایین‌تر از بدن نوازنده قرار می‌گرفت).
نوازنده دو دست خود را به فاصلهٔ یک اکتاو روی ساز می‌گذارد و دست چپ اندکی دیرتر از دست راست به سیم زخمه می‌زند، در این حالت صوتی دو صدایی، و همنام به فاصلهٔ اکتاو از ساز شنیده می‌شود.

شاید شما هم در یک فیلم سرود‌های نظامی را دیده باشید و از خود سوال کنید، سازهایی که  برای اجرای این نوع سرودها مورد استفاده قرار می‌ گیرد چه هستند؟ساز کلارینت یکی از سازهای مورد استفاده در سرودهای نظامی است. از این ساز حتی در ارکسترهای بزرگ و کنسرت‌ ها نیز استفاده می‌ شود‌.

این ساز از نظر ظاهری چیزی شبیه فلوت یا شیپور است. شاید اسم دقیق آن را هم نمی‌ دانستید و با شیپور اشتباه می‌گرفتید‌. اما ما تصمیم داریم درباره‌ی این ساز اطلاعاتی به شما بدهیم و شما را با این ساز جوان آشنا کنیم.اگر شما هم به قیمت کلارینت بولرا علاقه‌ مند هستید و تصمیم دارید نوازندگی این ساز را یاد بگیرید. یا اصلا هیچ گونه آشنایی با این ساز ندارید و تنها نام آن را شنیده‌ اید. به شما توصیه می‌ کنیم تا پایان این مقاله با ما همراه باشید.

ساز کلارینت چیست؟

ساز کلارینت در واقع یک ساز بادی است. ساز بادی به سازهایی گفته می‌شود که صدای تولید شده توسط ساز از طریق دمیدن در آن ایجاد می‌ شود. مثل فلوت که یک ساز بادی است. سازهای بادی با توجه به نحوه قرار گرفتن در دهان و صدایی که تولید می‌ کنند به انواع زیر تقسیم می‌شوند:

• سازه زبانه دار یا ساز بی‌ زبانه
• ساز با قمیش و یا ساز بدون قمیش 

ساز کلارینت در دسته سازهای زبانه‌دار با قمیش قرار می‌ گیرد. به نوازنده این ساز  کلارینتیست می‌ گویند.

تاریخچه ساز کلارینت

برخی اعتقاد دارند کلمه کلارینت در اصل از یک کلمه فرانسوی تحت عنوان کلارینته گرفته شده است. این ساز توسط یک مخترع آلمانی به نام یوهان کریستوف دنر اختراع شده است. یوهان کریستوف دنر در حدود ۳۵۰ سال پیش با اضافه کردن یک قطعه جدید به ساز قدیمی شالومو  این ساز را اختراع کرد.

البته سازی که یوهان کریستوف دنر در سال ۱۷۰۰ اختراع کرد به صورت امروزی نبوده است. مهم ترین ویژگی‌ ای که یوهان به ساز کلارینت اضافه کرد، کلید بلندگو بود. بعد از فشار دادن این کلید دامنه‌ ی این ساز افزایش پیدا می‌کرد و صدای ساز یک اکتاو بالاتر می‌ رفت. ( اکتاو یا هنگام به فاصله دو نت پشت سر هم گفته می‌ شود.)البته در بعضی از منابع از جیکوب، برادر کوچکتر یوهان کریستف دنر به عنوان مخترع این ساز نام برده می‌ شود.

در کلارینت‌های اولیه برای پوشاندن سوراخ‌ ها از پد های نمدی استفاده می‌شد‌. از این پد ها هنگام نواختن، هوا از آنها عبور می کرد. این هوا موجب ایجاد صدای جیر جیری در ساز می‌شد. یا اینکه در هنگام استفاده از کلیدهای بیشتر ساز صدای با کیفیتی از نت‌ها ارایه نمی‌ داد. تا اینکه در اواخر سال ۱۸۱۲ یک کلارینتیست آلمانی به نام ایوان مولر برای رفع این مشکل از پدهای چرمی برای پوشاندن سوراخ‌‌ها استفاده کرد. چرم هوابندی بیشتری ایجاد می‌ کرد و نت‌های بیشتری را پخش می‌ کرد.

ویژگی‌های ساز کلارینت

در زیر به مهمترین ویژگی‌های ساز کلارینت اشاره می‌کنیم:

1. این ساز انعطاف پذیری بالایی دارد. یعنی از این ساز هم می‌توان در گروه‌های نظامی استفاده کرد و هم به عنوان ساز در کنسرت‌ها و اجرای قطعه‌های کلاسیک استفاده نمود.
2. ساز کلارینت بیشترین وسعت صوت را در میان سازهای بادی دارد. علت این امر این است که این ساز از ۴ اکتاو برخوردار است.

ریشه کلمه قیمت کلارینت را می توان در نام ترومپت های دوره رنسانس و باروک یافت. برخی معتقدند که کلمه کلارینت همراه با کلمه فرانسوی کلارینت وارد انگلیسی شده است. کلارینت توسط یوهان کریستوف دنر در آلمان اختراع شد. او کلارینت را در سال 1700 با افزودن قطعه ای به ساز شالومائو اختراع کرد و بعدها کلیدها و صفحاتی را برای کمک به بهبود صدا و قابلیت نواختن ساز اضافه کرد.

ویژگی های کلارینت

لوله استوانه ای وظیفه تولید صدایی خاص در کلارینت را بر عهده دارد که می تواند بین سه گام به نام های «شالوماو»، «کلاریون» و «آلتیسیمو» متفاوت باشد. کیفیت صدا بسته به نوازنده، آهنگ، ساز و ساز می تواند متفاوت باشد. کلارینت بیشترین طیف سازهای بادی رایج را دارد.

برخی از ویژگی های ساز کلارینت:

• 
  کلارینت یکی از سازهای انتقالی است.
  • این ساز بسیار انعطاف ‌پذیر است و می ‌توان از آن برای نواختن قطعات کلاسیک و همچنین گروه‌ های موسیقی، کنسرت و غیره استفاده کرد.
  • در بین سازهای بادی، کلارینت بیشترین برد را دارد (برد آن چهار اکتاو است).
  • کلید نت نویسی ساز کلارینت کلید سل است.

ساز بادی چوبی

این نوع سازها در اندازه های مختلفی هستند و نمی توان اندازه این گونه سازها را تعیین کرد. برخی از سازهای بادی چوبی مانند کلارینت کوچک هستند، اما اندازه آنها در مقایسه با سازهایی مانند ابوا یا باسون بزرگ است. اما با توجه به اینکه در دنیا سازهای زیادی در این دسته وجود دارد، می توان آنها را بر اساس تعداد زبانه های به کار رفته در آنها دسته بندی کرد. برای پاسخ به این سوال که کلارینت چیست؟ بهتر است ابتدا با این مقوله آشنا شوید. با توجه به این طبقه بندی باید گفت که سازهای بادی چوبی سه نوع هستند:  بی زبانه، با قمیش یا تک زبانه و دو زبانه

- بی‌قمیش

تیغه های هوا در ساختار این ابزار قرار داده شده است. تیغه از یک لوله و یک مسیر خالی تشکیل شده است. هوای دمیده شده در ساز با تیغه ها برخورد می کند و ارتعاشات حاصله باعث می شود که ساز صدای مورد نظر را تولید کند. فلوت نمونه ای از سازهای بادی چوبی بدون نی است.

- با قمیش

قمیش در واقع نی ساخته شده از نی است و برخی از سازهای امروزی نیز از پلاستیک ساخته می شوند. زبان روی سوراخ دهانه ساز قرار می گیرد و زمانی که هوای داخل ساز جریان می یابد، زبان می لرزد و صدا تولید می کند. از آنجایی که قصد داریم به این سوال که کلارینت چیست پاسخ دهیم، باید گفت که کلارینت در دسته سازهای بادی چوبی قرار می گیرد. با توجه به ویژگی های آن، کلارینت می تواند محدوده ای از چهار اکتاو داشته باشد. البته کلارینت باس که از کلارینت بزرگتر است صدایی 5 اکتاو دارد. ساکسیفون یکی دیگر از سازهای شناخته شده است که در این دسته قرار می گیرد.
- دو زبانه
سازهای بادی با دو نی نیاز به مهارت بیشتری دارند و نواختن موسیقی با آن دشوارتر است. در این سازها دو نی بین لب های نوازنده قرار می گیرد و هنگام دمیدن هوا از لرزش دو نی صداهای مختلفی تولید می شود. سازهای سرنا و ابوا در این دسته قرار می گیرند.

 
قره نی یا کلارینت چیست؟

در واقع، کلارینت انواع مختلفی از سازها با عملکردهای مشابه را در بر می گیرد که به خانواده کلارینت معروف است. در پاسخ به این سوال که کلارینت چیست، باید گفت که در بیشتر مواقع کلارینت به کلارینت سوپرانو اطلاق می شود. قره نی نیز نوعی کلارینت مناسب برای موسیقی شرقی است.

این ساز بیشتر از آبنوس ساخته شده است. البته در سال های اخیر نمونه های فلزی ساز نیز به بازار عرضه شده است. البته باید گفت که برای ساخت بهترین کلارینت ها و مدل های حرفه ای این ساز از چوب سیاه آفریقایی استفاده می شود. در ساخت این ساز از لوله استوانه ای استفاده شده که انتهای آن شبیه مخروط است. قسمت اصلی، قطعه دهانی، از یک براکت با دو لبه ساخته شده از چوب، پلاستیک یا لاستیک تشکیل شده است.

یکی از لبه ها صاف و دیگری تقریباً خمیده است و روی لبه صاف قمیش یا زبانه قرار دارد. هنگام نواختن، قطعه دهنی کاملاً در داخل دهان نوازنده قرار دارد، بنابراین فقط استوانه قابل مشاهده است. نواختن این ساز دشوارتر از فلوت است.

 مرحله اول: نی را بردارید

خرید کلارینت انگشت شصت خود را روی پای نی بگذارید و در حالی که پیچ را باز می‌کنید و پس از باز شدن پیچ ها نی را از روی آن خارج کنید.

در صورت توان نی را بدون دست زدن بردارید. در صورتی که تازه نواختن را قطع کردید صبر کنید تا نی خشک شود تا بتوانید رطوبت اضافی را پاک کنید و آن را به سمت صاف به سمت بالا قرار دهید.

در آخر وقتی نی خشک شد آن را در جعبه نی نگه دارید تا آسیبی به آن وارد نشود زیرا نی ها فوق العاده ظریف و شکننده هستند.

مرحله دوم: دهانگیر را در بیاورید

قطعه دهانی را در آورده و تمیز کنید.

 مرحله سوم: کلارینت را به طور  کامل پاک کنید به طوری که تمام آب از آن خارج شده باشد

انتهای سیم سواب را از طریق زنگ وارد کرده تا از بشکه خارج شود و به آرامی آن را از طریق ابزار بکشید.

 مرحله چهارم: بشکه را بردارید

 قطعه بعدی که باید برداشته شود بشکه است و به همان روشی که قطعه دهانی برداشته می شود انجام می شود.

پس به آرامی آن را به جلو و عقب بچرخانید درحالی که مفصل بالایی را گرفته اید و مراقب باشید که در هنگام گرفتن به هیچ کلید آسیبی وارد نشود و هیچ مشکلی هم به وجود نیاید.

پس از خاموش شدن میتوانید سریعا دوباره آن را از سواب بکشید تا رطوبت از بین برود و سپس آن را دوباره در کیس قرار دهید

مرحله پنجم: مفصل فوقانی برداشته شود

برداشتن مفصل بالایی کلارینت

 ویژگی های ساز کلارینت

این ساز از انعطاف پذیری بالایی برخوردار است در واقع از این ساز می توان در گروه های نظامی استفاده کرد و هم به عنوان ساز در کنسرت ها و اجرای قطعه های کلاسیک استفاده کرد.

 ساز کلارینت بیشترین وسعت صوت از میان سازهای بادی دارد. علت این امر این است که این ساز از ۴ اکتاو برخوردار است.

 از این ساز می توان به عنوان جایگزینی برای ساز فلوت استفاده کرد به صورتی که به کیفیت کار و موسیقی لطمه ای وارد نکند.

 این ساز جز سازهای انتقالی است یعنی یک نت در صفحه پارتیتور  نوشته می شود اما در زمان اجرا صدای متفاوتی از آن نت حاصل می شود.

 در ساز کلارینت کلید نت نویسی با نت شروع می شود.

قیمت ساکسیفون سازی است انتقالی، به این  معنا که اسم نتی که اجرا می‌شود با صدای آن متفاوت است که اسم نت اصلی انتقالی در انواع ساکسیفون نسبت به نت دو در پیانو سنجیده می‌شود؛ به عنوان مثال وقتی می‌گویند ساکسیفون سوپرانو سی‌بمل است یعنی هنگامی که بر روی ساز نت دو اجرا شود صدای آن سی‌بمل خواهد بود به عبارت دیکر یک پرده پایین‌تر. آنهایی که می‌بمل هستند مانند ساکسیفون آلتو، وقتی بر روی ساز نت دو اجرا شود صدای آن می‌بمل یا به عبارت دیگر چهار و نیم پرده پایین‌تر می‌شود

در آموزش انواع ساکسیفون این موضوع بطور کامل آموزش داده می‌شود چراکه یک ساکسیفونیست حرفه‌ای باید بتواند براحتی نت‌ها را برای ساز خود انتقال دهد تا بتواند بدرستی و دلنواز سازش را بنوازد.

ساکسیفون برای شروع بهتر است؟

شما می‌توانید نسبت به علاقه، جسه و مدل انگشتان دست تان یکی از سه نوعِ سوپرانو، آلتو و تنور را برای شروع انتخاب کنید و همینطور می توانید  از معلمی که می‌خواهید در کلاس ساکسیفون او شرکت کنید مشورت بگیرید مطمئنا انتخاب بهتری خواهید داشت.

تفاوت ها و شباهت های ساکسیفون های آلتو و تنور در چیست؟

مهمترین تفاوت بین این دو ساکسیفون در اندازه و سایز آنهاست. ساکسیفون تنور به طور کلی بزرگتر و سنگینتر است درحالیکه ساکسیفون آلتو کوچکترو وزن سبک تر از تنور دارد . دسته ی این دو ساز کمی با هم متفاوت است اما فراتر از اینها، اندازه ی این دو ساکسیفون در نت هایی که تولید میکنند تفاوت ایجاد میکند.

از آنجاکه ساکسیفون آلتو کوچکتر است، نت های آن بلندتر و واضح تر از ساکسیفون تنور است. ساکسیفون تنور صدای ملایم، غنی و عمیق تری تولید میکند. در صورتی که موزیسین های حرفه ای میتوانند انواع صداها را از هر دو ساکسیفون ایجاد کنند، موزیسین های تازه کار که دست های کوچکتر و ظرفیت ریه ی ضعیفتری دارند به ساکسیفون آلتو تمایل بیشتری نشان میدهند.

حقایق جالب درباره ساکسیفون:

وقتی آدولف ساکس اولین ساکسیفون را معرفی کرد، بیشتر مردم علاقه و استقبال نکردند. هکتور برلیوز اولین  نوازنده و آهنگساز بود که از ساکسیفون تعریف کرد. همچنین او اولین قطعه آهنگ با ساکسیفون را اجرا کرد.

بیشتر ساکسیفون ها از جنس برنج ساخته شده اند اما در بعضی موارد از فلزات گرانبها مانند نقره استرلینگ، مس یا برنز نیز ساخته می شوند. اما بعضی ساکسیفون ها از پلاستیک، اکریلیک یا پلی کربنات ساخته می شوند. دهانه ساکسیفون در ابتدا از جنس چوبهایی مانند چوب شمشاد، و سپس چوب نوعی اقاقیا و چوب گرانادیلاساخته می شود.  هنوز هم دهانه های چوبی تولید می شوند اما کمتر رایج هستند.

بسیاری از نوازندگان موسیقی جاز و کلاسیک از ساکسیفون دهانه های پلاستیک استفاده می کنند، اما برخی دیگر دهانه های فلزی را پسند می کنند. نوازندگان مبتدی ساکسیفون اکثرن از دهانه های پلاستیکی استفاده می کنند. طراحی ساکسیفون شامل یک نی، اتصال، بدنه اصلی، سوراخ ها، محل استراحت شست، میله، پدال ها و یک زنگ است.

کنتراباس بزرگترین ساکسیفون استاندارد است که ساخته شده است. قد این ساز  6 فوت و 4 اینچ است و تقریباً 45 پوند وزن دارد. دارای صدایی با یک اکتاو کاملا پایین تر از ساکسیفون  باریتون است.کوچکترین ساکسیفون ساخته شده تا به امروز سوپریلو می باشد. فقط 12 اینچ طول دارد و صدای آن یک اکتاو بالاتر از ساکسیفون سوپرانو می باشد

خرید ساکسیفون یک نوع  ساز بادی می باشد که با باز دم و دم انسان صدا ایجاد می کند. این ساز معمولا دارای بدنه برنجی می باشد و دارای یک قمیش همچون ساز کلارینت دارد  می توان گفت همانند کلارینت می باشد اما باید گفت ساکسیفون تفاوت های زیادی با ساز کلارینت دارد  ساکسیفون  نیز سوراخ هایی دارد که نوازنده می تواند با باز و بسته کردن آنها موجب تولید صدا شود و می توان گفت که این ساز نوعی مکانیزم کلیدی دارد بدین صورت است که صفحه ای از روی سوراخ ها برداشته می شود و یا صفحه ای بر روی سوراخ ها گذاشته می شود و موجب تولید نوا و صدا می شود.

جالب است بدانید به دلیل صدای بلند و حماسی ای که این ساز دارد در مجالس رسمی، در رژه های نظامی و مجالس نظامی از این ساز بادی کاربرد دارد ودلیل استفاده از این ساز در رژهاو مراسم  ایجاد حسی حماسی و وطن پرستانه است.ساز ساکسیفون اولین بار در سال ۱۸۴۰ توسط آدولف ساکس اختراع شد و به اختصار نام او، نام این ساز را ساکسیفون یا ساکسفون نامیدند

چوبی و برنجی بودن ساز ساکسیفون

برنجی بودن و چوبی بودن ساز ساکسیفون به این معنا نمی باشد که ساز از چه جنسی می باشد بلکه این یک طبقه بندی بر اساس چگونگی و تولید صدا در دهنی های ساز می باشد مثلا ساز ساکسیفون و فلوت از دسته ساز چوبی اند در حالی که سازی مانند فلوت از جنس فلزی و آهنی می باشد و اصلا هیچ گونه چوبی در آن استفاده نشده .

کدام ساکسیفون برای تازه کارها مفیدتر است؟

برای آموزنده های تازه کار ، ساکسیفون آلتو به دلیل اندازه ی کوچکتر یک گزینه ی عالی است. به دلیل اینکه این ساکسیفون به دهانه ی کوچکتری نیاز دارد، تکنیک های ساکسیفون آلتو برای جوان های تازه کار بهتر خواهد بود قبل از اینکه بخواهند یک ساکسیفون بزرگتر بنوازند. اگر کودک شما جسه ی کوچکی دارد، ساکسیفون آلتو یک انتخاب عالی برای آنها میباشد. اگر کودک شما بیشتر علاقمند به نواختن سبک جاز میباشد، ساکسیفون تنور برای او انتخاب بهتری می با شد.

سخن پایانی

همانطور که دریافتید خرید هر سازی قواعدی را همراه دارد. برای خرید ساز ترومپت حتماً با یک فرد با تجربه وحرفه ای در این زمینه مشورت کنید. در صورت نیاز، ساز خریداری شده را به فردی که اطلاعات کافی در این زمینه دارد نشان دهید و اگر ایشان تایید نکردند، از خرید ساز صرف نظر کنید.برندهای متنوعی از ساز ترومپت در بازار ایران و همینطور بازار جهانی با قیمت و کیفیت گوناگون وجود دارد؛ امّا از مشهورترین و پرفروش ترین برندهای این ساز میتوان به ” یاماها “، ” ژوپیتر ” و ” باخ ” اشاره کرد. مجموعه دنیای ساز اطلاعات جامعی را در اختیار شما قرار خواهد داد.

آیا شما هم به این دو سبک از گیتار پارسی علاقه مند هستید؟ وقتی برای اولین بار شروع به یادگیری گیتار می کنید ، کاملا طبیعی است که گیتار آکوستیک را با یک گیتار کلاسیک اشتباه بگیرید. ای دو کاملاً شبیه به هم هستند و تشخیص آنها برای یک تازه کار دشوار است ،همچنین برخی از نوازندگان با تجربه گیتار هستند که نمی توانند تفاوت گیتار کلاسیک و فلامنکو را به راحتی تشخیص دهند. در ادامه مطالب در مورد این تفاوت ها بحث خواهیم کرد و تمام اطلاعات لازم را در اختیارتان قرار می دهیم تا خودتان تفاوت را تشخیص دهید.

تفاوت گیتار کلاسیک و فلامنکو

این دو سبک گیتار از نظر ساختار سازشان شباهت زیادی به یکدیگر دارند. همچنین هر دو گیتار کلاسیک و فلامنکو به صورت فینگر استایل و با ناخن نواخته می شوند. اما تفاوت های آن ها در چند مورد دیده می شود که عبارتند از:

گیتار کلاسیک، در دسته گیتارهای کاسه دار جزء پرطرفدارترین ها می باشد. این ساز به گونه ای طراحی شده است که صدای نرم و لطیف آن برای اجرای قطعات کلاسیک مناسب باشد.گیتار فلامنکو یکی از آن سبک هایی است که دربین نوازندگان  ایران طرفداران زیادی دارد. در واقع فلامنکو، گیتار نوازی سنتی اسپانیا می باشد.شاید در نگاه اول شباهت های زیادی بین گیتار فلامنکو و کلاسیک باشد اما، در واقع تفاوت های عمده ای در این دو مدل وجود دارد که آنها را در اینجا بازگو می کنیم.

تفاوت های بین گیتار کلاسیک و فلامنکو در چیست؟

گیتار کلاسیک با توجه به جنس چوبی که ساخته شده معمولا رزوود Rosewood و یا ماهوگانی mahogany دارای رنگ قهوه ای تیره ای در پشت و کناره ها است. در گیتار فلامنکو این قسمتها کم رنگ تر بوده و رنگ آنها در تنالیته زرد کم رنگ (زرد کهربائی) تا نارنجی متمایل به قهوه ای (که اخیرا نیز مورد استفاده واقع می شود) قرار می گیرد.

تفاوت دیگر گیتار فلامنکو با سایر گیتار‌ها مثل گیتار کلاسیک در قطر دسته می باشد، قطر دسته ‌ی گیتار فلامنکو کمتر از گیتار کلاسیک است و این ویژگی باعث سرعت عمل در دست چپ نوازنده می ‌شود البته برای نوازندگان راست دست. و اینکه گیتار فلامنکو را روی زانوی راست و گیتار کلاسیک را روی زانوی چپ قرار می دهند و می ‌نوازند.مهمترین تفاوت این دو گیتار درطنین یا رنگ صدای آنهاست. یک گیتار فلامنکو دارای صدای زیر و در عین حال زبر، خشن و رخنه کننده است. و در مقابل گیتار کلاسیک دارای صدای نرم، لطیف، دلپذیر و نسبتا بم است.

تفاوت های بین گیتار آکوستیک و کلاسیک

مهمترین تفاوت بین گیتار آکوستیک و کلاسیک در نوع سیم های آن ها می باشد؛ اکثرگیتارهای آکوستیک امروزی مجهز به سیم های فلزی هستند و اما گیتارهای کلاسیک از سیم های نایلونی ساخته شده اند به همین دلیل تولید صدا در این دو گیتار متفاوت می باشد . سیم های نایلونی صدایی نرم و آرام ایجاد می کنند و نواختن آنها برای انگشتان نوازندگان راحت تر است در صورتی که سیم های فلزی صدایی بلندتر و تیزتر و زنگ دارتر تولید می کنند.

تفاوت دیگر در اندازه ی بدنه آن هاست؛ گیتارهای کلاسیک در مقایسه با گیتارهای آکوستیک بدنه کوچکتری دارند. 3- فینگربورد؛ عموما سازهای کلاسیک دارای فینگربورد پهن تر و صاف تری می باشند و به همین خاطر فاصله بین سیم ها نسبت به گیتارهای آکوستیک کمی بیشتر است

سردسته؛ قسمت بالایی گیتار که سیم ‌ها در آنجا تنظیم میشوند در گیتارهای آکوستیک و کلاسیک دارای شکلی متفاوت از یکدیگر می باشند.

تفاوت در سبک ها؛ در ژانرها و سبک هایی چون blues گیتار آکوستیک به کاربرده می شود. و در بسیاری از کشورهای اروپایی و آمریکایی ترانه‌ های راک و پاپ با گیتارهای آکوستیک نیز اجرا می شوند. چنانچه می خواهید در استودیو نوازندگی کنید گیتار آکوستیک گزینه ی مناسبی است به دلیل خوش صدا بودن آن.

 تفاوت گیتار کلاسیک با فلامنکو ~

۱- رنگ: در قسمت پشت و کناره ها گیتار کلاسیک به دلیل جنس چوبش به رنگ قهوه ای تیره است در صورتی که فلامنکو معمولا در تنالیته زرد تا نارنجی است.

۲- قطر دسته: در گیتار فلامنکو دست چپ نوازنده سرعت بالایی دارد چون قطر دسته ی این گیتار کمتر از قطر دسته ی کلاسیک است.

۳- محل نواختن: گیتار فلامنکوباید بر زانوی راست و گیتار کلاسیک بر زانوی چپ نوازنده قرار گیرد.

۴- صدا: فلامنکو نوایی خشن، زبر و زیر دارد درصورتی که گیتار کلاسیک با صدایی نرم، لطیف و بم شناخته می شود.

 تفاوت گیتار کلاسیک با آکوستیک ~

۱- سیم و صدا: گیتار کلاسیک دارای سیم های از جنس نایلون بوده که صدایی نرم و لطیف تولید می کند ولی گیتار آکوستیک به دلیل داشتن سیم های فلزی دارای صدایی بلند و تیز است.

۲- بدنه و فینگربورد: گیتار کلاسیک از نظر ظاهری  نسبت به آکوستیک بدنه ی کوچکتری داشته ولی فینگربورد آن پهن تر و صاف تر می باشد وهمچنین فاصله ی بیشتری بین سیم هایش دارد.

۳- سردسته: از نظر ظاهری سردسته ی این دو گیتار که سیم ها در آن تنظیم می شوند متفاوت است.

۴- سبک: ژانرها و سبک هایی مثل بلوز و کانتری و همچنین در بعضی کشورها سبک هایی مثل راک و پاپ بااستفاده از گیتار آکوستیک اجرا می شوند

https://donyayesazha.com/blog/post/1102/%D8%AA%D9%81%D8%A7%D9%88%D8%AA-%DA%AF%DB%8C%D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A2%DA%A9%D9%88%D8%B3%D8%AA%DB%8C%DA%A9-%D8%A8%D8%A7-%DA%A9%D9%84%D8%A7%D8%B3%DB%8C%DA%A9-%D9%88-%D9%81%D9%84%D8%A7%D9%85%D9%86%DA%A9%D9%88